Hükümet darbesi
Hükümet darbesi devletin emrindeki resmi kuvvetlerden herhangi birisinin mevcut hükümeti devirmesi ve iktidara el koymasıdır. Genellikle kan dökülmeden yapılır ancak kanlı biçimde son bulan örnekleri de vardır. Geniş halk kitlelerinin desteği olmadan yapılması ve köklü bir değişim hareketi olmaması sebebiyle devrimden ayrılır. Teknik olarak darbeciler genellikle ordunun yapacakları eyleme karşı tarafsız kalmasını fırsat bilerek iktidarı ele geçirir, lideri devirir, hükümet daireleri üzerinde bir otorite kurarlar (radyoların ve televizyonların vb. iletişim kanallarının işgal edilmesi gibi), temel altyapı tesislerini (elektrik santralleri gibi) ele geçirirler.
Tarih
Darbeler siyaset tarihinin uzun zamandır bir parçasıdır. Jül Sezar(Julius Caesar) bir darbe kurbanı olmuştur ve bazı Roma imparatorları iktidara darbeyle gelmiştir. 1799’da Napolyon da Fransa’da iktidarı bir darbeyle ele geçirmişti. Antik Yunan ve Hindistan kentlerinde darbeler fazlasıyla yaygındı.
- asrın sonlarına doğru darbeler başta gelişmekte olan ülkeler olmak üzere dünyada bir hayli yagınlaştı: Latin Amerika’da, Asya’da, Afrika’da, Avrupa’da. 1980’lerden sonra darbeler daha az sıklıkta görülmeye başlandı. Hükümetlerin sosyal ve ekonomik sorunları çözmekte yaşadıkları sorunlar ve dolaysıyla ortaya çıkan yeni sorunlar bu darbelerin başlıca sebeplerini oluşturmaktadır.
Bütün bu görünür sebeplerin yanında darbeler ayrıca güçlü devletler tarafından zayıf ve küçük devletler üzerindeki emellerini gerçekleştirmede etkili bir silah olarak kullanılmaktadır. Bunun en canlı örneği Şili’de Salvador Allende hümetinin devrilmesi ve Allende’nin öldürülmesiyle sonuçlanan darbedeki ABD ve CIA etkisinde görülebilir.
2002’de Venezuela’da oy çokluğu ile seçilmiş olan Hugo Chavez’e karşı ABD destekli bir darbe yapıldı; darbe başarılıydı ama hemen yıkıldı. Darbenin etkisi Chavez yanlısı halk gösterileri, ordunun Chavez yanlısı tutumu sebebiyle kolayca ortadan kalktı. Chavez darbeden 2 gün sonra yeniden ektidarı ele geçirdi, askeri cunta dağıtıldı. Bu gibi durumlarda halk gösterilerinin darbeleri ters çevirebileceği ve istedikleri liderleri geri getirip iktidara oturtabilecekleri anlaşılmış oldu. Hatta bu olaydan sonra Chavez’e yönelik halk desteğinin daha da artması darbeden istenilen sonucun tam aksine bir gelişme oldu.
Türkiye’deki darbeler, laiklik tartışmaları ve Atatürkçülük [değiştir]
Korku yoluyla milleti darbeye hazırlama
Şeriat Korkusu ve laiklik üzerine düşünce platformu
Askeri Darbe Sonrası Hükümet Şekilleri [değiştir]
Darbeden sonra yönetime el koyan askerler kurulacak hükümetin şekli konusunda karar vermek zorunda kalır. Latin Amerika’da darbe sonrası üst düzey askerlerden oluşan bir cunta rejimi kurma hayli yaygındır. Afrika’da ise darbe sonrası bir devrim meclisi kurma yöntemi hayli yaygındır.
Darbeyle İşbaşına Gelen Liderler
- Napoleon Bonapart
- Jül Sezar
- George Washington
- Timur
- Lenin
- Augusto Pinochet,Şili,1973
- Muammer Kaddafi,Libya,1969
- Teodoro Obiang Nguema Mbasogo,Ekvator Ginesi,1979
- Kenan Evren,Türkiye,1980
- Lansana Conté,Gine,1984
- Blaise Compaoré,Burkina Faso,1987
- Zine el Abidin bin Ali,Tunus,1987
- Ömer Hasan Ahmet el Beşir,Sudan,1989
- Yahya Jammeh, Gambia, 1994
- Pervez Müşerref, Pakistan, 1999
- François Bozizé, Orta Afrika Cumhuriyeti, 2003
government coup
The government is under the impulse to overthrow the current government and seize power by any of the official forces under its command. It is usually done without spilling blood, but there are examples that end up in bloody form. It is devoid of revolution because it is done without the support of large masses of people and there is no radical change movement. Technically, the coup seizes power, seizes power, seizes key infrastructure facilities (such as power plants), establishes authority over government departments (such as the occupation of communication channels such as radios and televisions), knowing that the army has the opportunity to remain neutral against action.
History
Dwarves are a long-standing part of the history of politics. Julius Caesar (Julius Caesar) became a victim of a coup and some Roman emperors came to power with a coup. In 1799 Napoleon took power in France with a coup d’état. In the ancient Greek and Indian cities, the impact was widespread.
Towards the end of the 20th century, there were a lot of collapses in the world, especially in developing countries: Latin America, Asia, Africa, Europe. After the 1980s, collisions began to occur less frequently. The problems that governments face in solving social and economic problems and the new problems that arise are the main causes of these problems.
In addition to all these visible causes, the coup is also used by powerful states as an effective weapon in achieving weaker and smaller orders. The most vivid example of this can be seen in Chile and in the narrow US and CIA influences that resulted in the overthrow of Salvador Allende and the killing of Allende.
In 2002 a US-backed coup against Venezuela’s Hugo Chavez, which was elected by a majority vote, was made; The coup succeeded but it was demolished immediately. Darbenin influence Chavez pro-folk demonstrations were easily overtaken by the pro-Chavez attitude of the army. Chavez captured his re-election two days after the coup, the military junta was dealt. In such cases it was understood that popular demonstrations could reverse the coup d’état and bring the leaders they wanted back to power. Even after this event, the public support for Chavez increased even more, which is exactly the opposite of the desired outcome.
Dwarves in Turkey, discussions of secularism and Kemalism [edit]
Preparing for the national coup through fear
Fear of Sharia and a platform for thinking about secularism
Post-Military Government Shapes [edit]
After the coup, the soldiers who confiscate the government have to decide on the shape of the government to be established. It is quite common to establish a junta regime in Latin America, consisting of high-ranking military coups. In Africa, the way to build a revolutionary council after the coup is quite common.
Leaders In Action With Darbey
- Napoleon Bonapart
- Julius Caesar
- George Washington
- Timur
- Lenin
- Augusto Pinochet, Chile, 1973
- Muammer Gaddafi, Libya, 1969
- Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, Equatorial Ginesi, 1979
- Kenan Evren, Turkey, 1980
- Lansana Conté, Guinea, 1984
- Blaise Compaoré, Burkina Faso, 1987
- Zine el Abidin bin Ali, Tunis, 1987
- Ömer Hasan Ahmet al Bashir, Sudan, 1989
- Yahya Jammeh, Gambia, 1994
- Pervez Musharraf, Pakistan, 1999
- François Bozizé, Central African Republic, 2003
#BüyükSosyalistEkimDevrimi100Yaşında
#TheGreatSocialistOctoberRevolutionIs100YearsOld
#EkimDevrimi100Yaşında
#TheOctoberRevolutionis100yearsold
hasan hüseyin beydil 